Niegodność dziedziczenia

Jeżeli ktoś niegodnym stał się dziedziczenia,
ustawa wymaga sądowego orzeczenia.
By powództwo o stwierdzenie niegodności wnieść,
jakikolwiek interes prawny trzeba w tym mieć.
Termin zawity jednak tu obowiązuje,
więc jego upływ skutków prawnych nie wywołuje.
W przepisie czytamy o rocznym terminie
od dowiedzenia się o niegodności przyczynie,
lecz nie dłuższym niż 3 lata od spadku otwarcia,
czyli od momentu spadkodawcy umarcia.
Niegodny jest wyłączony od dziedziczenia,
jakby nie dożył otwarcia spadku zdarzenia.
Katalog przyczyn niegodności jest zamknięty,
w trzy kategorie przesłanek został ujęty.
Pierwsza - ciężkie przestępstwo umyślnie popełnione
albo w jednej z innych form udziału spełnione.
Obejmuje bowiem również usiłowanie,
pomocnictwo bądź do czynu podżeganie,
gdy było przeciwko spadkodawcy skierowane,
a nie na osobę trzecią nakierowane.
Druga, to swobody testowania naruszenie,
czyli podstępem bądź groźbą nakłonienie,
by wymusić testamentu sporządzenie,
odwołanie lub w którejś z tych czynności przeszkodzenie.
Trzecia, to przeciwko testamentowi działania,
można je podzielić na takie zachowania:
testamentu ukrycie lub jego zniszczenie
albo podrobienie lub też przerobienie.
Wlicza się w to także świadome działanie,
czyli z takiego testamentu skorzystanie.
Jednak czyn niegodny może być przebaczony,
 w akcie uczuciowym spadkodawcy wyrażony.
Czyniąc to musi mieć dostateczne rozeznanie,
by było to uznane za skuteczne działanie.
Przebaczenie może być dorozumiane
i w dowolnej formie zawsze dokonane.
Pamiętaj, że testator wolną wolę posiada
i dopóki żyje, testamentem swoim włada!

Podstawa prawna:
Art. 928-930 Kodeksu cywilnego z 23 IV 1964r. (Dz.U. z 2018r., poz. 1025)