Umowa użyczenia

Potocznie rozumiane rzeczy "pożyczenie",
to w języku prawnym bezpłatne użyczenie.
Użyczający własności się nie wyzbywa,
chociaż biorący za darmo rzeczy używa.
Kiedy o jej wadzie wiedział użyczający,
to odpowie, jeśli szkodę poniósł biorący, 
chyba że nie wykazał się on ostrożnością,
gdyż biorąc rzecz mógł dostrzec tę wadę z łatwością.
W braku odmiennej umowy między stronami,
używana ma być zgodnie z właściwościami.
Trzeba mieć też na względzie rzeczy przeznaczenie,
bo odpowie się za jej utratę lub zniszczenie.
Nie można również bez zgody użyczającego
oddać jej do używania przez kogoś innego,
chyba że jest się zmuszonym okolicznościami,
a nie jakimiś własnymi fanaberiami.
Biorący ponosi zwykłe koszty utrzymania,
będące konsekwencją z rzeczy korzystania.
Gdy doszło do wydatków lub nakładów poczynienia,
mamy prowadzenie cudzych spraw bez zlecenia.
Jeśli osoby wspólnie rzeczy używają,
wówczas za nią solidarnie odpowiadają.
Gdy umowę zawarto na czas nieoznaczony -
kończy się, gdy użytek z rzeczy został uczyniony
albo gdy czas na jego uczynienie upłynął,
a gdy termin ustalono - to wtedy, gdy minął.
Można też żądać niezwłocznego rzeczy wydania,
jeśli doszło do niewłaściwego używania,
bezpodstawnie powierzono ją komuś innemu
bądź jest pilnie potrzebna użyczającemu.
Biorący zwraca rzecz w niepogorszonym stanie,
nie odpowiadając za jej normalne zużywanie.
Rok wynosi termin przedawnienia roszczenia
i liczony jest od dnia danej rzeczy zwrócenia.
Pamiętaj, że nieodpłatne rzeczy używanie,
to nie to samo, co odpłatne pożyczanie!

*Postawa prawna: art. 710-719 Kodeksu cywilnego z 23 IV 1964r. (Dz.U.z 2018r., poz. 1025).