Parada identyfikacyjna - przesłuchanie przez okazanie

Możliwe jest w szczególnej formie przesłuchanie
przez osoby, wizerunku lub rzeczy okazanie.
Najczęściej "na żywo", czyli w sposób bezpośredni,
a gdy przez pokazanie rysunków lub zdjęć - to w pośredni.
Podstawowym celem jest sprawcy ustalenie 
i przed wymiarem sprawiedliwości go postawienie.
Minimum cztery osoby przed lustrem fenickim się stawia
i w paradzie identyfikacyjnej się je ustawia.
Wymóg lustra bądź wizjera nie jest obowiązkowy,
przesłuchiwany decyduje, czy chce być anonimowy.
Parzysta liczba jest zawsze przy okazywaniu,
by zapobiec podejrzanego w centrum lokowaniu.
Istotne jest obiektywnych warunków zachowanie,
by wykluczyć sugestywne na psychikę wpływanie.
Przykładowo, gdy trzy osoby czapki na głowie mają,
to tę bez okrycia głowy w złym świetle stawiają.
Jest to tzw. symultaniczne okazanie,
czyli jednoczesne okazywanych pokazanie.
W praktyce okazanie sekwencyjne też występuje,
kiedy każdego pojedynczo się okazuje.
Dopuszczalna jest również czynność głosu okazania,
o ile istnieje możliwość jego rozpoznania.
Występuje też zjawisko ślepego okazania,
gdy wśród okazywanych nie ma przedmiotu rozpoznania.
Jest to dla przesłuchiwanego test wiarygodności
oraz rozmiaru stopnia jego sugestywności.
Okazanie wymaga nie tylko rozpoznania,
ale też uzasadnienia swojego przekonania.
Przesłuchiwany nie może mieć kontaktu uprzedniego
na przykład z funkcjonariuszem w roli przybranego.
Dobór osób przybranych musi być więc przemyślany,
by przez sugestię okazany nie został wskazany.

*Podstawa prawna:
- art. 173 Kodeksu postępowania karnego z 6 VI 1997r. (Dz.U. z 2018r., poz. 1987),

- Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości  z 2 VI 2003 r. w sprawie warunków technicznych przeprowadzenia okazania (Dz.U. Nr 104, poz. 981)